Weekend Wrap Up Week 33: Ironman Kalmar
Dit was het laatste weekend met relatieve rust op de wedstrijdkalender. Voordat we weer aan de start staan van de korte divisiewedstrijden of de kwarttriathlon Veenendaal of Stroombroek, is het nog eerst de beurt aan de mensen met de lange adem. Komend weekend starten Suzanne de Lijser, Arthur van de Aarssen, Peter van der Knokke en Piet Jonkers in eigen achtertuin op de Gelreman, maar afgelopen zaterdag was het de nog beurt aan Michelle Boshoven die haar zinnen had gezet op het volbrengen van de Ironman Kalmar (Zweden).
Helaas voor Michelle bleek de heenreis naar Zweden met autopech een voorbode voor het wedstrijdverloop :
“Tja...wat zal ik zeggen, stiekemweg is 2019 niet mijn triathlonjaar. Verkouden een week voor Challenge Heilbronn, tijdens triathlon Didam DNF ook ivm verkoudheid die roet in het eten gooide en nu helaas moeten besluiten om voortijdig de race te staken. De dag begon vroeg...onrustig geslapen, ontbeten en op naar Kalmar. Alwaar de dag begon met een blauwe lucht. Zwemmen is mijn minste onderdeel. Had voorafgaand nog wat voorzorgsmaatregelen getroffen om wat er kan gebeuren als je ‘zeeziek’ wordt, helaas heeft het niet geheel mogen baten. De eerste 1500 meter ging best oké na de nodige trappen en kaakslag (ondanks rolling start was het toch plekje zoeken). Toen terug, wind nam toe en daarmee ook de deining...toen begon mijn maag tegen te stribbelen met als resultaat wat maaginhoud in het water gedeponeerd. Daarna toch mijn zwemmen kunnen vervolgen en nergens meer last van. Water uit naar de TA en klaarmaken voor een rit van 180 km.
Fietsen was bruut, wat een ongelooflijk harde wind. 180 km lang een gevecht met mezelf en de 💨💨💨💨wind (maar was niet de enige), wel supergaaf om over de brug heen te fietsen...koppie erbij, stuur vast, wind vol in de flank. Ondanks het afzien toch genoten van de mooie omgeving. Het 2e gedeelte was sneaky...op en af, nauwelijks tijd om te herstellen om vervolgens in een flinke regenbui terecht te komen...zeiknat en de wind wakkerde alleen maar aan. En maar blijven eten en drinken. Voor mijn doen prima fietstijd neergezet en op naar het laatste onderdeel...een marathon lopen. Eerst mijn ritme vinden, in mijn hartslagzone komen en hobbelen maar...had me voorgenomen om bij iedere post wat te nuttigen maar vanaf post 1 was mijn maag zo van slag dat ik niet fatsoenlijk kon eten en drinken.
Na 14 km bij verzorgingspost bij race official mezelf afgemeld.
Maar oh oh...wat een enthousiasme aan het fiets-/loopparcours, inwoners maken er een groot feest van. Vervolgens naar de athlete area, tas opgehaald, onder de douche en wat eten en drinken...maar wat knapte ik op van de kippenbouillon...maag kwam tot rust. Waarom hebben ze eigenlijk op de posten geen bouillon staan?? Nu inmiddels terug in hostel, de was draait, teleurstelling verwerken en nog 2 mooie dagen tegemoet voordat ik naar huis ga”.
