Weekend Wrap Up Week 30: Hamburg en Praag
Deze week bericht uit Hamburg en Praag waar Peter-Jan Mol en Wouter Lambermont acte de présence gaven.
Challenge Prague Middle Distance
Na een sterke race in Bocholt in juni heeft Wouter Lambermont zijn vizier op de Challenge half in Praag gericht. Zwemmen in de Moldau, fietsen door de heuvels rond Praag en weer terug en lopen door de oude stad. Wouter: "Koud water, hard gezwommen, als 4de man uit het water. Lange wisselzone, maar op de fiets na 15 km eerste. Pas bij 45 km werd ik weer ingehaald. Uiteindelijk als 7de van de fiets gestapt. Hardlopen: het was ontzettend warm, dus helaas kon ik mijn plan niet goed uitvoeren. Uiteindelijk als 12de in mijn agegroup geëindigd, met 18 minuten verlies op nummer 1."
Peter Jan Mol viert zijn Geburtstag met finish in Ironman Hamburg
Als je je thuisfront wilt overtuigen van een leuk verjaardagscadeau en je bent jarig op de datum van de Ironman Hamburg, dan is 1+1…..2. Even leek zijn feestje nog verziekt te worden door blauwalgen in het zwemwater en te hoge watertemperaturen, waardoor het een non-wetsuit swim zou worden. Waar vorig jaar de wedstrijd nog omgezet werd naar naar een duathlon in verband met blauwalg in het zwemwater, keert dit jaar het tij net op tijd en kan er enkele dagen na een heuse hittegolf zelfs met wetsuit gezwommen worden. Peter-Jan stond in topvorm aan de start van zijn vierde Ironman.
Peter-Jan Mol: "Weer was niet zo heet als de dagen ervoor, maar met bijna 30 graden nog steeds erg warm. Aan de voorbereiding kon het niet liggen. Met dank aan de prima schema’s van trainer Stefan, een minutieuze planning, discipline van mezelf en veel steun van het thuisfront. Van slapen kwam weinig terecht. Om 4.15 ging de wekker. Maar ach, dat gaat vaak zo. Zwemmen ging goed, al had ik er de laatste kilometer aardig tabak van. Met 1 uur 04’ het water uit. Wisselzone was lang, maar doorliep ik vlot, vergezeld door vrouw en kinderen. Fietsen: afwisselend parkoers. Wat bochtig, aardig wat bruggen en met matten bedekte rails door het havengebied. Paar kasseienstroken en 50 km over de dijk langs de Elbe. Getracht op vooraf vastgesteld vermogen te rijden. Dat slaagde aardig. Paar keer flink aangezet. Laatste 25 km waren pittig. Daarna het gas eraf om wat over te houden voor het lopen. 35,5 km/uur was het resultaat. Een nieuw PR in een Ironman. Het lopen begon aardig, maar eerst inzinking bij 6 km. Warmte? Er volgde herstel, maar in ronde twee al pijn in mijn benen. Het tempo werd van kwaad tot erger. Hoewel, zwaar teleurgesteld, besloten te blijven hardlopen. Het werd een lijdensweg van 4 uur en een kwartier. Op het eind nog een versnelling om ‘vrij in beeld’ te finishen. Ik ben trots dat ik heb doorgezet en onderweg ook goed beseft dat ik me gelukkig mag prijzen dit überhaupt te kunnen. Veel te vroeg overleden vrienden en bekenden schieten me dan door het hoofd. Blijft een mooie sport, maar of er nog een volgende Ironman komt, weet ik even niet…. Maar het was wel mijn 2de Ironman tijd na 10.52 in Almere (1996), 10.48 Maastricht (2017), 10.17 Roth (2018)."